Encefalopatia Hashimoto
Przyczyny encefalopatii Hashimoto nie są znane. Jednak z uwagi na występowanie wysokiego miana przeciwciał przeciwtarczycowych, współwystępowanie z innymi chorobami autoimmunologicznymi, przebieg z fazami zaostrzeń i remisji oraz częstsze występowanie wśród kobiet i pozytywną reakcję na leki steroidowe, można podejrzewać tło autoimmunologiczne encefalopatii Hashimoto. Autoantygenem, przeciwko któremu jest skierowana reakcja odpornościowa może być alfa-enolaza. Istnieją też opinie, że encefalopatia Hashimoto to wynik autoimmunologicznego zapalenia małych naczyń mózgowych.
Choroba częściej dotyczy kobiet i dziewcząt, niż mężczyzn i ujawnia się w 4, 5. i 6. dziesiątku życia. Nie oznacza to jednak, że nie występuje w innych grupach wiekowych. Opisywane były przypadki encefalopatii Hashimoto w wieku dziecięcym i podeszłym. Dokładna liczba chorych z tym rozpoznaniem nie jest znana, a zgłoszonych przypadków jest niewiele.
Encefalopatia Hashimoto jest jednostką chorobową, którą charakteryzuje występowanie różnorodnych objawów ze strony układu nerwowego i zaburzeń psychotycznych, podostry przebieg, wysoka tendencja do nawrotów i pozytywna reakcja na leczenie glikokortykosteroidami. Należy wiedzieć, że choroba długo nierozpoznana i nieleczona może skutkować trwałymi zmianami w ośrodkowym układzie nerwowy.
U chorych występują podwyższone miana przeciwciał przeciwtarczycowych (przeciwciała przeciw tyreoperoksydazie – anty-TPO; przeciwciała przeciw tyreoglobulinie – anty-TG), a także szeroki zakres objawów neuropsychiatrycznych. Nie zaobserwowano zależności objawów od stanu hormonalnego tarczycy. Zazwyczaj wszyscy pacjenci byli w stanie eutyreozy lub łagodnej hipotyreozy.
Choroba ma niespecyficzny przebieg i podstępnie się ujawnia. Występują fazy zaostrzeń i remisji. Obserwowane są różne zespoły neurologiczne i zaburzenia psychotyczne. Pierwszymi są łagodne symptomy przypominające stan depresyjny, który charakteryzuje utrata dotychczasowych zainteresowań, zaburzenia pamięci oraz narastające trudności w wykonywaniu swojej pracy. U niektórych chorych najpierw mogą wystąpić napady padaczkowe lub nawet stan padaczkowy.
Oprócz tego opisywano bogaty wachlarz innych objawów, jak urojenia, leki, agresję, zaburzenia koncentracji, orientacji, świadomości, drżenia, mioklonie, zespoły parkinsonowskie, tiki, ataksja móżdżkowa, bóle głowy i inne.